آفلاندرا
نام علمی: (Louisse .Aphelandrasquarrosavar)
خانواده : Acanthaceaeتیره مشعلی
گياهي با برگهاي دايمي، پهن و نسبتا كشيده، متقابل و با نوك باريك به رنگ سبز براق با رگبرگهاي اصلي و فرعي سفيد مايل به سبز، و خوشه گل كه چهار گوش به رنگ قرمز و زرد است. از گياهان درون خانهاي ميباشد.
در خانهها در محل نسبتا سايه، شاخههاي آفلاندرا رشد زيادي ميكند و به طرف نور كشيده ميشود. بعدا اين شاخهها برگهاي خود را از دست ميدهد و گلدان گل كم پشت به نظر ميرسد. براي جلوگيري از اين عارضه، گياه را بايد در فصل رويشي در محلي روشن قرار داد. ليكن بايد توجه داشت كه نور مستقيم آفتاب را نميپذيرد و اصولا گياهي سايه دوست است. از طريق بذر و شاخههاي نيمه خشبي (در هر فصلي امكان پذير است) تكثير مييابد.
در هر فصلي گل ميدهد يعني در هر فصل ميتوان از آن گل گرفت و در آن زمان نياز كمتري به آب دارد و فقط براي جلوگيري از پژمردگي آن آبياري ميشود. در زمستان نبايد آن را در جاي سرد نگهداري كرد، و همچنين در بهار ميبايستي گلدان آن را عوض كرده، در محلي روشن و مناسب رشد و نمو گذاشت و به آن آب و كود كافي داد.
فيتونيا
نام علمی: (Fittoniaverschaffeltii)
خانواده:Acanthaceaeتیره مشعلی
اين گياه گرمسيري در گلخانههاي گرم و مرطوب و در محلهاي كم و بيش تاريك، برخلاف گياهان ديگر، به خوبي رشد و نمو ميكند و از گياهان درون خانهاي ميباشد.
برگهاي آن پهن و قلبي شكل و رگبرگهاي آن اكثرا رنگين هستند. رنگ برگها در فصلهاي مختلف تغيير ميكند.
از طريق قلمه به آساني تكثير ميشود. براي ايجاد شاخههاي فرعي بايد جوانههاي انتهايي شاخهها برداشت شود تا گياه حالت افتاده با شاخههاي گستردهاش را حفظ كند.
مشعلي
نام علمی: (Jacobiniacarnta)
خانواده:Acanthaceaeتیره مشعلی
برگهاي آن پهن و شبيه به برگهاي معينالتجار است، داراي گلهايي درشت به رنگ قرمز و صورتي با گلبرگهاي نسبتا بلند و برگشته به طرف خارج ميباشد. چون هر گل آن در انتهاي يك شاخه قرار ميگيرد، از اينرو در فارسي مشعلي ناميده شده است. از گياهان درون خانهاي ميباشد.
هيپوستس
نام علمی: (Hypoestessanguinolenta)
خانواده:Acanthaceaeتیره مشعلی
گياهي چند ساله، برگهاي آن بسيار ظريف و داراي نقطههاي رنگين است. از گياهان درون خانهاي ميباشد. اين گياه كم و بيش به سايه مقاوم است. از طريق قلمههاي سبز تكثير ميشود.
پاچيستاچيس
نام علمی: (Pachystachyslutea)
خانواده:Acanthaceaeتیره مشعلی
گياهي چندساله و از گياهان درون خانهاي ميباشد.
▪تيره كورناسه (Cornaceae)
اوكوبا (Aucuba japonica)
برگهاي پهن دندانهدار با لكه هاي سفيد و زرد كه در متن سبزي قرار گرفتهاند اين گياه را متمايز ميسازد. برگهاي آن تقريبا به برگهاي كروتون شبيهاند. گياهي دوپايه است. برگهاي آن ارزش زينتي دارد. از طريق قلمه نيمه خشبي، نظير تمامي گياهان برگ پهن دائمي، تكثير ميشود.
كورنوس (cornus alba)
شاخههاي رنگين و برگهاي سبز ابلق دارد. كورنوسها درختچههايي هستند كه در برخي از ارقام تا چند متر ارتفاع ميرسند.
تيره فرفيون (Euphorbiaceae)
آكاليف (Acalyphamarginata)
از گياهان درون خانهاي ميباشد. برگها در وسط قرمز مايل به قهوهاي و در اطراف به رنگ كرم و كلا گياه بسيار زيبايي است. داراي شاتونهاي بلند و رنگين هستند. از طريق قلمه ازدياد ميشود.
كروتون (Codiaeumvariegatum) يا كرچك هندي
از گياهان درون خانهاي ميباشد. براي رشد و نمو خوب به محلي گرم و مرطوب نياز دارد و در تابستان بايد در محلي سايه نگهداري شود و يا حداقل از شدت نور آفتاب كه به آن ميتابد كاسته شود. از طريق قلمه انتهايي به آساني تكثير مييابد. ليكن ميتوان از روش خوابانيدن هوايي نيز كروتون را تكثير كرد.
افربيا (Euphorbia)
از گياهان گوشتي بوده و بخش عمدهاي از گياهاني است كه در ايران به غلط كاكتوس ناميده ميشوند. تعدادي زيادي از افربياها شبيه به سرئوس ضخيم و بلند و در اطراف تيغدار ميباشند. ساقه در اين گياهان بلند و آبدار و غالبا چند ضلعي است و هر ضلع لبه تيزي را تشكيل ميدهد كه روي آنها برگهايي پهن (Euphorbiatrigona) و يا تيغ هاي (Euphorbiagrandicornis)تيز كوتاه يا بلند قرار دارد. حد ما بين دو لبه يا دو ضلع از ساقه افربياها اكثرا فرو رفته و ظاهر گياه نظير تعدادي ناودان باريك است كه به همديگر متصل شده باشند. ليكن بايد اذعان داشت كه گونههايي از گياهان گوشتي افربيا هيچ شباهتي به آنچه گفته شد ندارند، مثلا نوعي كه شاخه افتاده ماري شكل
(Euphorbiabergeri) دارد و در هر گلدان بيش از 30 ساقه اين چنين رشد و نمو ميكنند. و يا افربيا اسپلندنس (Euphorbiasplendens) با شاخههاي منشعب و برگهايي شبيه به برگ زرشك و گلهايي ريز و قرمزرنگ كه يكي از زيباترين اين گياهان است. افربيا تيروكالي (Euphorbiatirucalli) داراي يك ساقه گوشتي ضخيم است كه عمودي رشد ميكند و شاخههايي نازكتر، صاف و سبزرنگ به ضخامت يك مداد در اطراف آن پراكندهاند.
بنت القنسول
نام علمي:Euphorbia( poinsettia)pulcherrimawild
تيره:Euphorbiaceae
بنتالقنسول بهخاطر براكتههاي بزرگ كه در وسط آن گلهاي كوچك قيفي به نام cyathia وجود دارد، پرورش داده ميشود.Cyathium ها زرد رنگ بوده و يك پرچم قرمز رنگ دارند و غير قابل توجه است.اين گلها در شاخههاي گلدهنده در وسط قرار ميگيرند و بلافاصله پس از آنها براكتههاي بزرگ رنگين (اغلب به رنگ قرمز و گاهي سفيد و صورتي) قرار ميگيرند كه بسيار جالب توجه است.براكتهها از برگ منشاء ميگيرند. برگها سبز روشن تا تيره بوده و شكل برگها يا ساده و يا نامنظم است.از پايين به بالا رنگ برگها تغيير ميكند.
بنتالقنسول يك گياه روزكوتاه است و بدين ترتيب در پاييز گل ميدهد. در صورتي كه از بنتالقنسول در اسفندماه و اوايل بهار و حتي اوايل تابستان قلمه گرفته شود، گياه حاصله رشد زيادي ميكند و شاخههاي گلدهنده بلند ميشوند. اين چنين محصولي از نظر تهيه گل بريده با ارزش است و تهيه قلمه براي پرورش گلداني بايستي به اوايل شهريورماه موكول شود. در اين صورت گياهان حاصل كه بطور معمول بيش از يك ساقه ندارند، گل درشتي خواهند داد كه كوتاه و به تقريب در سطح گلدان تشكيل ميشود. چند بوته از اين گياه را در يك گلدان (بسته به بزرگي گلدان تعداد بوتهها متفاوت است) قرار ميدهند. اين چنين محصولي بسيار با ارزش است و به بهاي گرانتر به بازار عرضه ميشود. در يك گلدان خياري، بطور معمول سه بوته كوچك تكگل قرار داده ميشود.
روش تکثیر آن توسط قلمه ساقه و بذر می باشد.
▪ تيره شمعداني (Geraminaceae)
شمعداني تنها گياهي است كه در اين خانواده گياهي قرار دارد. شمعدانيها جزء گياهان گلدهنده گلداني ميباشند. تعداد رقمهاي شمعداني در سراسر دنيا حدود 5 تا 6 هزار و در 300 گونه همگي در جنس پلارگونيوم و يا ژرانيوم قرار دارند. حدود 200 سال پيش لينه گياهشناس معروف، 35 گونه شمعداني را تحت نام ژرانيوم طبقهبندي كرد. اين گياهان همگي دائمي و مقاوم به سرما و سايه بودند و 5 گلبرگ مساوي و 10 پرچم داشتند. صدسال بعد از آن تاريخ، هريته گياهشناس فرانسوي، از اشتباهي در اين مورد پرده برداشت و آن اينكه هزاران رقم شمعداني كه تا آن روز تكثير يافته بودند با شمعدانيهاي گذشته كه شرح شان گذشت متفاوتند. در اين شمعدانيها گلبرگها برابر نيستند و دوتاي آنها بزرگ تر و در كنار هم قرار ميگيرند، تعداد پرچمهايشان 7 است و گل كم و بيش شكل ديگري دارد. بنابراين بايد آنها را پلارگونيوم خوانده، ليكن نام ژرانيوم چنان همهگير شده بود كه ديگر اين اصلاح كاربردي نداشت و امروزه در سرتاسر جهان بسياري از گياهشناسان شمعداني را ژرانيوم ميشناسند. شمعدانيهاي معمولي به نور مستقيم افتاب نياز دارند و در سايه غنچههاي گل در آنها تشكيل نميشود. به همين در زمستان كه تابش آفتاب ضعيف ميشود اينها گل خوبي نميدهند. ازدياد شمعدانيها از طريق قلمه صورت ميگيرد. و قلمهها بايد درست از زير يك گره قطع شود.
شمعداني معمولي (Pelargonium hortorum)
دسته بزرگي از گياهان را تشكيل ميدهند كه در ميان ارقام مختلف آن شمعدانيهاي بسيار پرگل با رنگهاي جالب و نيز رقمهايي كه داراي برگهاي ابلق بسيار زيبا هستند، وجود دارد.
شمعداني عطري (Pelargoniumgraveolens)
برگهاي زيبا با شيارهاي عميق آن بسيار معطر است.
شمعداني اژدري (Pelargoniumdomesticum)
گلهاي درشت به رنگ هاي صورتي و قرمز دارد و برگها كشيده و به شكل خاصي متمايل به بالا هستند.
شمعداني پيچ (Pelargoniumpeltatum)
برگها نسبتا پهنتر و گياه حالت رونده دارد. گلها در اين نوع به رنگهاي قرمز تند، بنفش و صورتي هستند و از نظر تراكم به پيچ كمپر و پرپر شهرت دارند.
▪ تيره بنفشه آفريقايي (Gesneriaceae)
بنفشه آفريقايي (Saintpauliaionantha)
گلوكسينيا (Sinningiaspeciosa)
جزء گياهان گلدهنده گلداني ميباشد. از طريق بذر و پياز تكثير ميشود. بذر در مهر و آبان كشت شده و در بهار و تابستان محصول به گل مينشيند. اين گياه به طول روز بيتفاوت است. نظر به اينكه بذر گلوكسينيا بسيار ريز است بايد در سطح خاكي نرم كاشته شده و در صورت امكان از بخش تحتاني گلدان آبياري شود. بذرهاي سبز شده نور مستقيم آفتاب را نميپذيرند و بايد در سايه قرار گيرند. ميزان نور مورد نياز اين گياه حداكثر 2400 فوت شمع است.
نظر به اينكه اين گياه داراي برگهاي درشت است، بايد فواصل گلدانها در گلخانه به دقت تنظيم شود، در غير اين صورت برگها علفي و شكننده ميشوند و چنين گياهي در مقابل حمل و نقل مقاومت زيادي نخواهند داشت. شكنندگي برگها برعكس در نتيجه رطوبت زياد و حرارت حدودC ◦25 (در شب) كاهش مييابد. در حرارت كمتر از
C◦15 رشد اين گياه به كلي متوقف ميشود. اگر گياهان گلدار به فروش نرسند ميتوان آنها را براي سال دوم نگهداري كرد. در اين صورت گلدانها آب كمتري دريافت ميكنند و به پهلو خوابانده ميشوند و در تمامي طول تابستان و پاييز متوقف ميشوند.
غدههاي ساقهاي گلوكسينيا عينا شبيه به غده سيب زميني بوده، ميتوانيم آنها را از داخل گلدان خارج و در تورب خشك در حرارت حدودC◦15 نگهداري كنيم و در بهمن ماه آنها را در محل گلخانه و درون گلدان مجددا بكاريم.
كولومنئا (Columneaglorisa)
اين گياه داراي شاخههاي بلند و افتاده و ظريف، برگهاي نسبتا كوچك كركدار متقابل، گلهاي باريك و كشيده، شبيه به گل ياس، به رنگ قرمز و زرد، و ميوه حبهاي پر از بذر است. كولومنئا طبيعتا به صورت پيچ و درختچه بوده در جنگلهاي گرم آمريكاي جنوبي رشد و نمو ميكند. از طريق قلمه تكثير مييابد.
اپي سيا (Episciacupreata)
داراي شاخهها و برگهاي زيبا و گلهاي درخشان و رنگين ميباشند. تكثير از طريق قلمه به آساني صورت ميگيرد.
كلريا (Kohleria)
داراي شاخهها و برگهاي زيبا و گلهاي درخشان و رنگين ميباشند. تكثير از طريق قلمه به آساني صورت ميگيرد.
حسن يوسف
نام علمی: (Coleus blumei)
خانواده: تيره نعناع (Labiatae)
از گياهان درون خانهاي است. از طريق قلمه بسيار آسان ريشه ميدهد و يا از راه كاشتن بذر كه در ظرف مدت چند هفته سبزميشود، تكثير ميگردد. رنگ آميزي برگهاي حسن يوسف با زيبايي و تنوع ويژهاش، آن را از هر گياه ديگري متمايز ميسازد. اين گياه را در تابستان ميتوان در زير سايه درختان نيز كاشت. در منازل بايد در محلي روشن نگهداري شود تا رنگهاي خود را حفظ كند. گياهي بسيار پررشد است. برگها پشت سرهم رشد ميكنند و خوشه گلدهنده آن در محل مناسب به سرعت ظاهر ميشود كه بايد بلافاصله قطع و جوانهگيري شود. حذف جوانه انتهايي باعث رشد شاخههاي فرعي ميشود و گلدان حسن يوسف پرشاخه و از نظر تعداد برگها متراكمتر ميگردد.
نعناع زينتي
نام علمی: (Mentharotundifolia variegate)
خانواده: تيره نعناع (Labiatae)
برگهاي آن معطر، به رنگ ابلق و به صورت متقابل است. گلهاي آن ارزش زينتي ندارند، ليكن شاخهها و برگهاي آن بسيار زيباست و از طريق قلمه و تقسيم بوته قابل تكثير است.
سلوي
نام علمی: (Salvia splendens)
خانواده: تيره نعناع (Labiatae)
داراي برگهاي پهن دندانه دار است و گلهاي خوشهاي قرمزرنگ آن براي كاشت در زير درختان و نقاط سايه بسيار مناسب است. بدين طريق به نظر ميرسد كه كليه گياهان تيره لابيه نسبت به سايه مقاومند. انواع پاكوتاه سلوي به دليل مرغوبيت، از نظر ميزان گل نسبت به شاخهها و برگها، در بازار به بهاي گرانتر عرضه ميشود. نشاي سلوي در ارديبهشت ماه از طرف باغداران توزيع و در پاركهاي عمومي، در منازل كشت و كار ميشود. در پاييز به آساني از آن بذرگيري ميشود.
گل حساس
نام علمی: (Mimosa pudica)
خانواده: تيره بقولات (Leguminose)
به صورت گلداني پرورش يافته و به فروش ميرسد. اين گياه به دليل حساسيت در مقابل لمس شدن و جمع كردن برگهاي خود بلافاصله بعد از تماس با اشياء به اين اسم ناميده شده است.
سجافي
نام علمی: (Chlorophytumcomosus)
خانواده: Liliaceae
يك گياه گلداني است، و شبيه به توت فرنگي از طريق جداكردن بوتههايي كه روي شاخههاي رونده (استولونها) رشد ميكنند، تكثير مييابد.
كورديلين
نام علمی: (Cordylineterminalis)
خانواده: تيره ليلياسه (Liliaceae)
گياه درون خانهاي ميباشد و به محلي گرم و مرطوب نياز دارد. داراي يك ساقه ظريف پرگره است كه در بعضي اقام بلند و بدون انشعاب است. برگهاي آن به رنگهاي سبز روشن تا سبز تيره و با رگههاي رنگين است. ريشهها سفيدرنگ و گياه ريزومدار است.
دراسنا
نام علمی: (spDracaena)
خانواده: تيره ليلياسه (Liliaceae)
ريشههاي دراسنا زرد و نارنجي است و ريزوم ندارد. برگها غالبا پهن و كشيده و يا باريك و نوك تيزند. در بسياري از رقمها برگها ابلق است و بيشتر داراي نوارهايي به رنگ سفيد و يا شيري و كرم در حاشيه برگهاست. تكثير دراسنا از طريق قلمه در فصل بهار به آساني صورت ميگيرد.
سانسوريا
نام علمی: (Sansevieria)
خانواده: Liliaceae
Sansevieriatrifaciataگياهي بلند با برگهاي كشيده، داراي د رقم سبز و ابلق است. گياهي ريزومدار و كاملا مقاوم به سايه و نور كم منازل ميباشد. تكثير از طريق تقسيم بوته و قلمه برگ در بهار صورت ميگيرد.
ختمي ژاپني
نام علمي: Hibiscus rosa - sinensis
تيره:Malvaceae
يك گياه گلداني گلسارهاي ميباشد.درختچهاي با عادت رشد بوتهاي و هميشه سبز به ارتفاع 1 تا 2 متر و با انشعابات فراوان است. برگها سبز تيره براق به شكل تخممرغي پهن و با حاشيه دندانهدار هستند. گلها بزرگ، كمپر يا پرپر به قطر 10 تا 13 سانتيمتر و در انتهاي شاخه تشكيل ميشوند. گلها كوتهزي و دوام گل يك روز بوده، يعني گل در صبح باز و در بعد از ظهر پژمرده ميشود اما گلهاي پژمرده با گلهاي جديد جايگزين ميشوند. حاشيه گلبرگها حالت برگشته دارد و ستون جذابي از پرچمها و مادگي از وسط گل خارج شده است. گل در رنگهاي قرمز، صورتي، نارنجي، زرد و سفيد وجود دارد. زماني كه دما به صفر درجه برسد خزان ميكند. به مناطق گرم و خشك و بادخيز مقاوم است. در مناطق سرد بعنوان گياه درونخانهاي استفاده ميگردد، كه در اين حالت با هرس رشد آن كنترل ميشود.
از طريق بذر، قلمه چوب نرم با دو برگ، پيوند و خوابانيدن قابل افزايش است. قلمه آن براحتي ريشهدار ميشود.
زنگولهاي يا ابوتيلون (افراي گلدار، فانوس چيني، برگ نمدي)
نام علمی: (Abutilomegapotamicum)
تيره:Malvaceae
از گياهان درون خانهاي ميباشد. برگهاي آن پنجهاي شبيه به برگ مو به اندازه كوچك و گلهاي آن نسبتا بسته و واژگون شبيه به زنگوله به رنگ سفيد شيري تا كرم است. قلمههاي سبز و نيمه خشبي آن در فصل بهار به آساني ريشهدار ميشود. كود ازتي اگر به آن زياد داده شود گلدهي آن به تاخير ميافتد. قطع جوانههاي انتهايي براي پرپشتي بوتهها ضرورت دارد.
مارانتا
نام علمی: (Marantaleuconeura)
خانواده: تيره مارانتاسه (Marantaceae)
از گياهان درون خانهاي بومي مناطق گرم و مرطوب آفريقا است. برگهاي آن پهن، گرد و با نوكي تقريبا نامشخص است. برگها داراي نقش و نگار رنگين ميباشند كه در هر گونهاي به شكل خاصي در آمده است. غالبا رگبرگ اصلي به رنگ روشن در آمده، حالهاي رنگين بخش مركزي برگ را از ساير قسمتهاي آن متمايز ميسازد. فصل بهار بهترين زمان تكثير آن ميباشد. بوتهها را از خاك درآورده و با چاقوئي تيز ريشههاي غدهاي را قطع و آنها را تقسيم ميكنند. خاك مناسب بايد محتوي مواد آلي به مقدار زياد باشد و ضمنا به خوبي زهكشي شود.
▪تيره انجير (Moraceae)
فيكوسها يك دسته بزرگ گياهياند و در بين آنها درخت انجير (Ficuscarica) و درخت كائوچو
( Ficuselastica) از نظر اقتصادي حائز اهميت ميباشند.
فيكوسها گياهان بومي مناطق گرم و استوايي بوده، غالبا از درختان ديگر در جنگلها بالا ميروند. داراي شيرابه مخصوصي ميباشند. كه در نتيجه زخمي شدن از پوست آنها جاري ميشود.
در انجير معمولي برگها داراي بريدگيهاي عميقي است كه هر برگ به چندين بخش تقسيم ميشود. برگها غالبا به صورت متناوب قرار ميگيرند و در بعضي از انواع پوشيده از كرك نرمي هستند كه در فيكوس معمولي اين پوشش وجود نداشته، برگها زيبا و براق هستند. شكل انشعابات رگبرگي در فيكوسها بسيار متفاوت است. اين گياهان اكثرا يك پايه بوه، گلهاي ريز بدون پوشش آنها در نهنج حفره اي كم و بيش بسته، ظاهر ميشود.
فيكوس برگريز (Ficuspumila) به فيكوس پيچ نيز شهرت دارد. اين گياه داراي برگهاي ريز به شكلهاي كم و بيش مختلف است، در گلخانهها از ديوارهها بالا ميرود و نظير عشقه رشد و نمو ميكند.
فيكوس برگ پهن (Ficuslyrata) داراي برگهاي فوقالعاده بزرگ، به رنگ سبز تيره، و رگبرگهاي آن درشت و نمايان است.
فيكوس ابلق (Ficuselastica) با برگهاي شبيه به فيكوس معمولي در حقيقت از جنس فيكوس معمولي است،
لبههاي برگها كم و بيش شيري و تا كرم رنگ است.
فيكوس برگ تبريزي (Ficusreligiosa) برگها شبيه به برگهاي صنوبر و تبريزي است، با اين تفاوت كه كمي
ضخيمتر و نوك باريك آن كشيدهتر است.
فيكوس بن جامين (Ficusbenjamina) با برگهاي ريز كشيده و شاخههاي آويزان و پراكنده به اطراف بسيار تكثير شده است. اين فيكوس شرايط داخل ساختمان را بخوبي تحمل ميكند و بسيار مناسب براي ساختمانهاي سرپوشيده ميباشد.
فيكوس دي ور سيفوليا (Ficusdiversifolia) با برگهاي ريز و قلبي شكل و ميوههاي كوچك كه شبيه به يك انجير كوچك هستند.
در جنگلها فيكوسها در زير درختان ديگر به خوبي رشد و نمو ميكنند و در منازل هم به خوبي نور كم و حرارت متغير اطاقها را تحمل مينمايند.
در ايران فيكوس معمولي از طريق برداشت قلمه همراه با يك برگ تكثير ميشود. فيكوسها را ميتوان از طريق خوابانيدن هوايي شاخهها تكثير كرد، اين طرز ازدياد در خارج از ايران بسيار متداول است. يكي ديگر از راههاي تكثير فيكوس استفاده از قلمههاي يك جوانه است. اين جوانهها همراه يك برگ نيز ميباشند. در آخر فيكوسها را ميتوان از طريق كاشت بذر تكثير كرد. اين طريقه براي به دست آوردن نمونههاي جديد و انتخاب پايههاي مود نظر بهكار ميرود.
هلي كونيا
نام علمی: (Heliconia)
خانواده: تيره موز (Musaceae)
جزء گياهان درون گلخانهاي ميباشد. اين گياه شبيه به موز است گلهاي آن بلند و رنگين و شبيه به گلهاي استرليتزياست. منتهي بزرگتر و جالبتر. كشت و كار اين گياه نيز كم و بيش به استرليتزيا شبيه است.
پاندانوس
نام علمی: (Pandanus)
خانواده: تيره پاندانوس (Pandanaceae)
گياه گلداني شبيه به بعضي دراسناها و كورديلينهاست. برگهاي پهن و كشيده و افتاده به طرف پايين دارد و عموما داراي نوارهاي سفيد روي برگ است. داراي فرمهاي بسيار زينتي است.