توت سفید (Morus alba)
این درخت بیشتر به واسطه نقش آن در تولید ابریشم معروفیت و ارزش یافته است تا به خاطر میوه شیرین و خوراکی آن. گرچه ارزش تغذیه ای برگهای آن برای تعلیف دام به خصوص در فصل زمستان مهم بوده و نباید نسبت به آن بی توجه بود.
میوه توت عبارتست از ظاهر سته مانندی که سفید رنگ و شیرین است، اما در واقع آنچه میوه واقعی توت را تشکیل می دهد، فندقه های بسیار ریزی هستند که به صورت دانه های بسیار ریز و قهوه ای رنگ می باشند. چنانچه مقدار زیادی میوه توت را له کرده و از صافی بگذرانید، ذرات ریز و تیره ای در آن خواهید یافت که همان فندقه های بسیار ریز هستند. آنچه ظاهر سفید رنگ یا قرمز توت را می سازد، ناشی از نمو کاسبرگهای گلهای ماده است. ابعاد میوه با توجه به شرایط رویشی و نوع درخت تفاوت می کند.
میوه را معمولا با تکان دادن درخت و ریختن میوه ها، بر روی زیرانداز جمع آوری کرده و پس از شستشو بذرهای بسیار ریز آن را جدا می کنند. این بذرها را می توان به مدت 2 تا 3 سال به راحتی نگهداری کرد. با توجه به سهولت تکثیر این درختان از طریق قلمه، به ندرت از طریق بذر کشت داده می شوند. خوابانیدن شاخه های جوان از دیگر روشهای تکثیر درخت توت است.
گونه های دیگری از توت مانند توت سیاه نیز وجود دارد که اختصاصاتی مشابه توت سفید دارد و بیشتر جهت تولید میوه یا مصارف فضای سبز کاشته می شود.