انبار کردن بذر
به طور معمول بذرها را پس از برداشت، مدتی انبار می کنند تا در فصل مناسب کشت شوند. بیشترین زمان نگهداری هر بذر، بستگی به نوع بذر و شرایط انبار دارد. پیش از انبار کردن بذر باید ان را خشک نمود و رطوبت آن را به میزان 7-4% وزن خشکش رساند. در این صورت می توان بذر را در ظرفهای سربسته نگهداری کرد. قانون هارینگتون در مورد انبار این است که بین صفر و 5/44 درجه سانتیگراد دمای انبار برای هر
1% کاهش در میزان رطوبت بذر یا هر 5 درجه سانتیگراد کاهش دمای انبار، طول عمر بسیاری از بذرهای انبار شده دو برابر می گردد. به طور کلی هر چه شرایط محیطی انبار در جهتی باشد که تنفس بذرها را به کمترین میزان برساند، عمر بذرها در انبار بشتر می شود. مهمترین عوامل مؤثر در تنفس بذر عبارتند از دما، رطوبت نسبی انبار و غلظت گازهای اکسیژن و دیاکسید کربن. بهترین دما برای انبار کردن بیشتر بذرها حدود 18- تا صفر درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 4 تا 6% است، هر چند که بعضی از بذور (مانند بذور مرکبات) در رطوبت های کم، زیوایی خود را از دست می دهند. از دو عامل دما و رطوبت نسبی، میزان رطوبت نسبی در کنترل تنفس مهمتر است. درون انبار غلطت گاز اکسیژن نباید از 2% کمتر و غلطت گاز دی اکسید کربن نباید از 5% بیشتر باشد. در عمل، شرایط لازم برای انبار، بستگی به نوع بذر و طول مدت انبار کردن دارد. برای انبار بیشتر بذرها، دمای بین صفر تا 10 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی کمتر از 50-40% می تواند زیوایی بذر را دستکم تا مدت یک سال نگه دارد.
طول عمر بذر
بذرهای گیاهان از نظر طول عمر به سه دسته تقسیم می کنند.
الف- بذرهای کوتاه عمر: بذرهای برخی از گیاهان مانند سپیدار، افرا، بید و نارون دارای طول عمر کوتاه هستند و ممکن است چند روز، چند ماه تا حداکثر یک سال زنده بمانند.
ب- بذرهای متوسط عمر: بذرهای بیشتر بازدانگان مانند کاج، سبزیها، گلها و غلات مربوط به این گروه هستند و به مدت دو تا سه سال و حداکثر تا 15 سال زنده می مانند.
ج- این گونه بذرها که حتی در دماهای زیاد نیز جوانه نمی زنند دارای پوسته سختی هستند که اگر آسیبی به این پوسته سخت نرسد حداقل 15 تا 20 سال زنده می مانند و ممکن است تا 100 سال یا بیشتر نیز عمر کنند. بذرهای برخی از علفهای هرز، در زیر خاک، حتی اگر آب جذب نکنند قوه نامیه خود را برای دراز مدت 50 تا 70 سال یا بیشتر نگه می دارند.