انجیر (Ficus carica)
کشت و توسعه درخت انجیر نیز همچون زیتون، فندق و گردو به علت تولید میوه خوراکی آنها صورت می گیرد. این درخت در مناطق خشک و نیمه خشک کشور قابلیت استقرار داشته و میوه های آن ارزش غذایی فراوانی دارد.
میوه این درخت سته است ولی میوه ظاهری، از چندین تخمدان تشکیل یافته که روی دنباله دم میوه قرار دارند. این دنباله به طوری حجیم می شود که تخمدانها را درمیان خود گرفته است ( میوه های واقعی انجیر دانه های کوچک داخل میوه ظاهری آن است ).
میوه دهی درخت انجیر معمولا به دو شکل بهاره و تابستانه است. میوه های بهاره روی شاخه های سال گذشته تولید و در بهار زودتر می رسند، ولی میوه های تابستانه در کنار شاخه های بهاره همان سال تشکیل می شوند و دیرتر می رسند. معمولا بین میوه دهی بهاره و تابستانه دو تا چند هفته فاصله است.
گرده افشانی درخت انجیر پیچیده است و مستلزم حضور نوعی زنبور کوچک است که بدون فعالیت این زنبور ( که در روی نوعی از انجیر غیر خوراکی فعالیت می کند ) گرده افشانی و لقاح صورت نگرفته و بذر تشکیل نخواهد شد.
چیدن و فراوری انجیر برای فروش، فرایندهای مخصوص خود را دارد، بذرگیری و تکثیر این درختان با استفاده از بذر چندان متداول نیست. چرا که بسیار مشکل بوده در ثانی این درختان با استفاده از قلمه به راحتی تکثیر می شوند. گونه های دیگری از انجیر همچون انجیر بنگال و انجیر معابد در مناطق گرمسیری و مرطوب هندوستان، پاکستان و به طور پراکنده در ایران وجود دارد که با توجه به ارزشهای خاص هر یک نیازمند بررسی و تحقیقات بیشتری هستند.