صنوبرها
صنوبرها نام کلی بسیاری از درختانی است که با نام Populus معرفی می شوند. این درختان در بیشتر مناطق دنیا از محیط های سرد تا خشک، هر جا که امکان دسترسی به آب فراهم باشد، مشاهده می شوند. صنوبرها به علت سهولت تکثیر آنها از طریق قلمه و سرعت رشد قابل ملاحظه، در فهرست مهمترین گونه های سریع الرشد جهان قرار دارند.
این درختان دو پایه بوده و گل های نر و ماده آنها به صورت گل آذین های شاتون بلند و آویخته است. این شاتون ها که دربرگیرنده گل ها هستند، در اواخر زمستان تا اوایل بهار ظاهر شده و پس از لقاح به میوه تبدیل می شوند. بذرهای این درختان در اواخر بهار و اوایل تابستان کامل شده و می رسند. میوه ها به صورت کپسول هایی هستند که با دو شکاف طولی باز می شوند و هر کپسول دربرگیرنده تعدادی دانه های بسیار ریز می باشد. همراه این بذرها کرک های زیادی وجود دارند که به انتشار آنها کمک می کند. با توجه به اینکه بذرها بسیار ریز هستند، حتما باید میوه ها را در زمانی که کپسول ها آماده شکفتن هستند از درختان چیده و در شرایط اتاق گرم یا گلخانه قرار داد تا شکفته شوند و سپس بذرها را همراه کرک ها خارج می کنند.
بذرها را می توان همراه کرک ها نگهداری کرد. بذرهای دوام حیاتی بسیار کمی دارند و برای نگهداری آنها در زمان طولانی باید از روش های خاص و امکانات سردخانه ای استفاده کرد. صنوبرها را می توان به روشی ساده از طریق قلمه تکثیر نمود. از این و کشت بذر آنها فقط در مطالعات تحقیقاتی و دو رگ گیری- که بسیار هم متداول است – کاربرد دارد.
در ایران صنوبرهای مختلفی وجود دارد که در منطقه شمال کشور، مناطق سردسیری و گرمسیری کشور، در باغات و کنار رودخانه ها به چشم می خورند. نام تعدادی از این گونه ها عبارتند از سپید در جنگل های شمال کشور، تبریزی، کبوده، سپیدار در مناطق معتدله و پده در مناطق گرمسیری خوزستان و جنوب کشور.