عوامل محیطی
آلوئه ورا گياه نواحى گرم و مرطوب است و در نواحى مرطوب بخوبى رشد ميكند (محدوده كشت اروپا و مديترانه ميباشد) و نياز آبى آن كم ميشود. الوئه ورا نسبت به سرما حساس است و در دمای کمتر از 5 درجه سانتیگراد، برگها تغییر رنگ داده و دچار سرمازدگی می شوند. با کاهش درجه حرارت هوا به زیر صفر، گیاه خشک شده و از بین می رود. این گیاه با شرایط گرم و خشک سازگار است و تاخیر در آبیاری را تحمل می کند، همچنین تحمل تابش مستقیم را دارد.
کاشت
هدف از كاشت، برداشت ژل مى باشد . زمان كاشت گياه هنگامى است كه باد گرم و آفتاب شديد كمتر باشد و در زمان كاشت هرچه دما بالاتر باشد و باد گرم بيشتر باشد سرعت استقرار گياه كمتر خواهد بود . فاصله گياهان 70 سانتيمتر در خاكهاى غنى و مرغوب و حد اكثر 100 سانتيمتر در خاكهاى شنى مى باشد . فاصله گياهان را بايد رعايت كرد زيرا گياه بسرعت و به تعداد زياد توليد پاجوش مى كند . هرچه تراكم بوته ها بيشتر باشد مقاومت آنها در مقابل حرارت شديد و كمبود آب بيشتر است . خاكهاى شنى لومى بسيار مناسب كشت اين گياه است . خاك بايد زهكش خوبى داشته باشد. حد اكثر دماى قابل تحمل گياه 50 درجه و حد اقل 10 درجه سانتيگراد است ولى بهترين دماى رشد گياه 20-30 درجه سانتيگراد است . باوجود باد گرم و آفتاب شديد گياه به رنگ قهوه اى در آمده و رشد آن متوقف مى شود و از فعاليت گياه بشدت كاسته مى شود
این گیاه به طور گسترده به عنوان گیاه گلدانی و خانگی کشت می شود. تکثیر آلوئه ورا از راه بذر، قلمه برگ و جداسازی پاجوش های حاصل از گیاه مادری انجام می شود. برای تهیه قلمه برگ، قطعات برگ جدا شده، باید چند روزی در هوای آزاد قرار گیرند و محل های بریدگی در خاکستر چوب زده شوند تا با از دست دادن رطوبت، محل بریدگی کمی جمع شود. با این عمل پوسیدگی محل ریشه زایی بسیار کمتر می شود. این قلمه ها در بستر مناسب (ماسه شسته) خزانه گیری می شوند.
در روش جداسازی پاجوش ها از گیاه مادری، مادری که پاجوش در مرحله 4-3 برگی باشند، جداسازی انجام می شود. در صورت رشد مناسب بوته مادری، هر بوته بین 1 تا 15 نهال کوچک در اطراف خود تولید می کند. کوددهی پای بوته ها موجب تحریک تولید هال های جدید می شود. در مناطق دارای زمستان های سرد این گیاه باید طی فصل سرد، در گلخانه نگهداری شود.
تحمل به شورى گياه بين 5 تا 15 دسى زيمنس مى باشد و افزايش شورى بالاتر از 8 دسى زيمنس سبب كاهش محصول مى شود . تك بوته هاى صبر زرد در محيط هاى طبيعى مقاومت خوبى در مقابل استرسهاى محيطى ندارند اين گياه يكسال كاشته مى شود و تا 8 سال مورد استفاده قرار مى گيرد.
آبيارى گياه 14 روزه تا 20 - 30 روزه است . در فصل تابستان دور آبيارى به 5-3روز ميرسد . نحوه آبيارى جوى و پشته اى و قطره اى ميباشد كه در روش قطره اى هم به لحاظ مصرف كمتر آب و هم بدليل امكان تهيه محلول غذايى ومصرف همزمان با آبيارى اولويت دارد . در بوشهر و هرمزگان دور آبيارى 7 روزه مى باشد.
برداشت محصول
قسمت مورد برداشت صبر زرد، برگهای گوشتی آن است که به منظور استخراج عصاره یا صمغ برداشت می شود. پس از برداشت، برگها به ارتفاع یک متر روی هم انباشته می شوند و عصاره برگها به تدریج از کف جاری می شوند.
برداشت پس از گذشت یک و نیم (1/5) سال انجام ميشود و معمولاً برداشت زمانى صورت ميگيرد كه گياه رشد رويشى خود را پشت سر گذاشته و وارد مرحله زايشى مى شود و زمان گلدهى آن فرا مى رسد . آذر – دى و بهمن ماه زمان مناسب برداشت صبر زرد در استان هرمزگان ميباشد. در زمان برداشت بوته بايد كف بر شود و برش به نحوى باشد كه به برگها آسيبى نرسد سپس برگها را يكى يكى جدا نموده و در صندوقهاى مخصوص جهت ارسال آماده مى كنند تا ژل در محيط كاملاًبهداشتى جدا شود . در زمان برداشت هر سه ماه يكبار از هر بوته 4-3 برگ كنارى برداشت ميشود و به كارخانه ار سال ميشود.