راه‌هاي شناسايي کمبود عناصر غذایی در مو
كمبود ازت در مو:
برگ‌هاي كوچك و جوان سبز روشن مايل به زرد برگ‌هاي مسن‌تر سبز مايل به بنفش كه قبل از رشد كامل خزان مي‌كنند. دمبرگ‌ها و شاخه‌ها ي قرمز نازك و كوتاه مي‌شود و حبه وخوشه‌هاي انگو كوچك مانده و كاملا خوب نمي‌رسد.
كمبود پتاس در برگ‌هاي پير:
بين رگبرگ‌ها و حاشيه‌هاي برگ حالت زردي ايجاد شده كه پس از مدتي قرمز مايل به ارغواني شده سوختگي ايجاد كرده و قهوه‌اي شده، سپس برگ‌ها چين خورده و مي‌شكند.
كمبود پتاس در برگ‌هاي جوان:
حاشيه برگ‌ها زرد مايل به قهوه‌اي شده و با ايجاد سوختگي خزان مي‌كند.
كمبود كلسيم و فسفر:
برگ‌ها به رنگ سبز تيره در آمده و از كناره‌ها شروع به زرد شدن مي‌كند. سپس در حاشيه ايجاد سوختگي قهوه‌اي شده و مي‌شكند.
كمبود منيزيم در انگور سفيد:
در انگور سفيد ابتدا پهنك برگ مسن بطور موضعي (لكه‌اي) يا بطور مركزي زرد شده و سوختگي ايجاد مي‌كند. ولي رگبرگ‌ها همچنان سبز باقي مي‌مانند.
كمبود منيزيم در انگور سياه:
در انگور سياه حاشيه برگ و ما بين رگبرگ‌هاي مسن زرد مايل به قرمز و ارغواني در آمده كه حالات پيشرفته قهوه‌اي شده و با ايجاد سوختگي قبل خزان مي‌ريزد.
كمبود بر:
برگ‌هاي جوان سر شاخه‌ها زرد شده و رشد آن متوقف مي‌گردد. شاخه‌ها از قسمت سر جوانه‌ها قهوه‌اي شده و شروع به خشكيدن مي‌نمايند.
كمبود روي:
رشد برگ‌ها متوقف شده و برگ‌هاي جوان از قسمت سر شاخه‌ها ضعيف و رنگ پريده مي‌شود ولي رگبرگ‌ها همچنان سبز باقي مي‌مانند.
كمبود فسفر:
برگ‌هاي مسن‌تر به رنگ تيره در آمده و از كناره حاشيه شروع به زرد شدن مي‌نمايند. كه در حالات پيشرفته قهوه‌اي شده و رفته رفته با ايجاد سوختگي خشك و خزان مي‌كند.
کاشت نهال مرغوب و اصلاح شده پايه و اساس احداث تاكستان فني و اقتصادي مي‌باشد.
در گذشته باغداران قلمه مو را مستقيما در باغ اصلي كشت مي‌نمودنند كه اين امر سبب مي‌شد در سال اول نتوانند به‌عمل آورده و در نتيجه تعداد زيادي از آنها خشك مي‌شدند. در حاليكه امروزه اين قلمه‌ها را در يك خزانه ريشه‌دار نموده و سپس در سال بعد نهال يكساله مو را در باغ كشت مي‌كنند كه در اين صورت نهال‌هاي كاشته بلافاصله سبز نموده و با اين روش درصد خطا حداكثر ده درصد بوده و بقيه بخوبي رشد نموده و باغ احداث شده از همان سال اول رشد رويشي خوبي خواهد داشت.
روش احداث خزانه توليد نهال انگور:
منظور تسريع در امر ريشه‌زايي بهتر است ابتدا قلمه‌هاي مو را (قلمه ساده يا پاشنه‌دار) تهيه نموده و در سيلو ريشه‌هاي اوليه را توليد و سپس در خزانه كشت نمائيم.
روش تهيه قلمه
قلمه مو را از شاخه‌هاي يك‌ساله‌اي كه خوب شده باشند تهيه مي‌كنند و طول قلمه حداكثر 35 سانتي‌متر و موقع تهيه قلمه بايد توجه نمود كه برش پايين قلمه را درست از زير گره قطع كنيم و برش بالايي را حدود 2 سانتي‌متر بالاتر از آخرين گره و به صورت مورب باشد.
اگر در انتهايي قلمه‌ها قسمتي از شاخه دوساله را باقي بگذاريم (به اين قلمه‌ها پاشنه‌دار يا در تركي دوغاناغ مي‌گويند) درصد ريشه‌زايي آنها به علت داشتن مواد غذايي بيشتر در شاخه دوساله بهتر خواهد بود. قلمه‌ها كه به صورت دسته‌هاي يكصدتايي بسته‌بندي مي‌شود به صورت موازي وارونه (ته قلمه به پايين) در سيلويي كه قبلا تهيه شده قرار مي‌دهيم.
احداث سيلو براي ذخيره قلمه‌ها
براي احداث سيلو در كنار باغ قطعه زميني كه رو به جنوب بوده و به خوبي آفتاب‌گير باشد به عمق تقريبا 60 سانتي‌متر كنده مي‌شود و در ته گودال ماسه ريخته و پس از قراردادن بسته‌هاي قلمه‌ها تمامي سيلو با ماسه در بالايي قلمه‌هاي مي‌ريزيم و در مدت نگهداري (حدودا 15-20 روز خواهد بود) بايد توجه داشته باشيم كه هميشه سطح ماسه‌ها را مرغوب نگه داشته باشيم.
كاشت قلمه‌ها در خزانه
بعد از ريشه‌دار شدن قلمه‌ها و قبل از اينكه ريشه‌ها رشد بيش از حد داشته باشند آنها را از سيلو به خزانه انتقال داده و در شيارهايي كه قبلا آماده كرده‌ايم كشت مي‌گردند.
بهتر است زمين خزانه را كه قبلا به‌صورت جوي و پشته تهيه شده است (عرض 70 سانتي‌متر) آبياري نموده و سپس در زمان گاورو شدن قلمه را كشت كنيم (فاصله دو قلمه 10 سانتي‌متر) پس از كاشت قلمه‌ها بلافاصله آبياري انجام مي‌شود و در مدت 5 ماه (اگر در آخر ارديبهشت ماه قلمه به خزانه انتقال داده شود) قلمه به خوبي ريشه‌دار شده و به صورت يك نهال يكساله قابل انتقال به محل اصلي خواهد بود.