ج- لیمو شیرین: میوه­های این رقم پوست سفید داشته و اندازه میوه آن به اندازه پرتقال با گوشت زرد و روشن حاوی 3-2 بذر است. این گونه دارای محصول زیاد و با درختان پرشاخ و برگ قابل تشخیص است. در ایران این رقم را قصری و دزفولی نیز می­نامند.

بالنگ و بادرنگ (Citrus medica L.)

سابقه کشت بالنگ و بادرنگ به 1300 سال قبل از میلاد مسیح بر می­گردد. در ایران نیز در ناحیه شوش باستان وجود داشته است. پوست بالنگ صاف در حالی که پوست بادرنگ ناصاف و دارای تضاریس است. میوه این گیاه به مصارف مربا و مارمالاد می­رسد.

پوملو (Citrus grandis L. Osb.)

گیاهان گونه پوملو را شدک، سلطان مرکبات، ته بشقابی و دارابی نیز می­نامند . این گونه مرکبات بومی نواحی جنوبی چین و هند بوده و برگ­ها، گل­ها و میوه­های این گونه از تمام گونه­های مرکبات بزرگتر است. از ارقام گونه فوق، سه رقم معروف ذیل در ایران دیده می­شود.

الف- سلطان مرکبات: از رقم سلطان مرکبات درختان معدودی وجود دارد. میوه­های سلطان مرکبات بسیار بزرگ با پوست کلفت به ضخامت سه سانتی­متر است. میوه دارای گوشت ملس و کم­آب است. داشتن بذرهای تک‌جنینی و میان­رس بودن از مشخصه­های این رقم است.

ب- ته بشقابی یا بتاوی: این رقم سال­ها قبل از ایستگاه تحقیقات مرکبات داراب به شمال ایران انتقال داده شد. میوه آن دارای پوستی صاف­تر از سلطان مرکبات داشته و دارای گوشت ترد، پرده­های سفت و 8-7 بذر است.

ج- دارابی: درختان دارابی سریع­الرشد، مقاوم به سرما اما بسیار حساس به تریستزا هستند. میوه آن کوچکتر از دو رقم دیگر، پوست میوه موقع رسیدن سبز مایل به زرد و سفت بوده و میزان آب نیز کم است. تعداد بذر در میوه خیلی زیاد و ممکن است تا 40 بذر در هر میوه مشاهده شود.

نارنج (Citrus aurantium L.)

گونه نارنج به عنوان پایه گونه­های دیگر مرکبات کاربرد دارد. نارنج از گونه­های قدیمی بوده و در ایران درخت 150 ساله آن در کازرون وجود دارد. گیاهی مقاوم به پوسیدگی طوقه و خاک سنگین ولی به بیماری ویروسی تریستزا حساسیت دارد. از سال 1973 مصرف این گونه به عنوان پایه در آمریکا منسوخ شده است ولی در ایران هم­چنان رایج است. اوایل آذرماه زمان آبگیری نارنج است و در این ایام پوست میوه هنوز زرد نشده است. نارنج دارای ارقام مختلفی است که اغلب آنها از گیاهان زینتی محسوب می­شوند. از بین آنها می­توان نارنج شیرین، عطری و رقم خوشه­ای را نام برد.

نارنج سه برگ (Poncirustrifoliata L. Raf.)

جنس نارنج سه برگ یا پونسیروس تنها دارای یک گونه به نام تریفولیاتا است. این گیاه خیلی مقاوم به سرما
(تا 20- درجه سانتی‌گراد در زمستان) و خزان کننده است. درختان آن پرخار، کوتاه جثه با برگ­های سه قسمتی و میوه این گونه خیلی زودرس و فاقد ارزش خوراکی است. از بهترین پایه­های مرکبات است و دورگ­های متعدد تجارتی از آن تهیه شده که حائز اهمیت هستند. دورگ­هایPoncirus trifoliate×Citrus sinensis به‌نام سیترنج خوانده می­شود و دارای ارقام مختلفی است. مشخصه عمومی این دورگ، سه برگچه­ای بودن و مقاومت به سرما است. این ارقام دورگ به‌عنوان پایه استفاده می­شوند و طی مطالعات و پژوهش­های مربوط به تهیه پایه­های مقاوم به سرما از سال 1898 توسط سوئینگل و همکارانش معرفی شدند. بذور ارقام دورگ دارای درصد چند جنینی بالایی هستند.

الف- دورگ ترویرسیترنج (Troyercitrange): دورگ ترویر نسبت به پونسیروس نیمه خزان کننده بوده و میوه آن با پوست صاف، درشت­تر از پونسیروس با مزه تلخ وترش و زودرس است.

ب- کاریزاسیترنج (Carizocitrange): رقم کاریزا، رقم خواهری ترویر است ولی مقاومتر از آن نسبت به نماتد است.

ج- مورتون (Mortonn): میوه مورتون از نظر مشخصات نزدیک به پرتقال است.

د- ساویج (Savage): رقم ساویج شبیه به مورتون بوده و کمتر به عنوان پایه استفاده می­شود.

ه- راسک (Rusk): رقم راسک در نتیجه تلاقی پرتقال خونی با پونسیروس در سال 1897 به وجود آمد. رقم راسک با داشتن درختان خوش فرم، میوه­های پوست نازک، صاف و چسبیده به گوشت قابل تشخیص است. این دورگ به عنوان پایه استفاده می­شود.

کامکوات ( Kumquat) (Fortunella spp. Swing.)

ارقام جنس فورچونلا اکثراً به عنوان گیاه زینتی و یا گلدانی به دلیل پاکوتاهی استفاده می­شود. درختان پاکوتاه، دارای برگ­های ریز، میوه­های کوچک (این جنس کوچک‌ترین میوه را دارد) با دو تیپ گرد و کشیده و محتوی 5-3 پره و تعداد کمی بذور با لپه­های سبز از مشخصه­هایی هستند که برای شناسایی گیاهان این جنس استفاده می­شوند. در جنس Fortunella گونه­های F. margarita, F. crssifolia, F. japonica, F. hindsii را می‌توان نام برد.  این جنس دیر گل بوده و مقاوم به سرما (پس از P. cirus مقاومترین مرکبات به سرما می‌باشد) است. از نظر زمان رسیدگی در گروه زودرس تا میان­رس بوده و میوه­ها را می‌توان بخوبی بدون کاهش قابل توجه در کیفیت به مدت طولانی روی درخت نگهداری کرد.  پوست آن نیز خوراکی می‌باشد.