بلوغ جنسی مرغها در سن 30 هفتگی بوده اما به طور نرمال 3 هفته بیشتر زمان می‌دهند تا اولین تخمگذاری انجام گیرد.

جهت تولیدمثل بوقلمونها از روش تلقیح مصنوعی استفاده می‌شود.

در طی 25 هفته سیکل تخمگذاری، یک مرغ به طور نرمال 100 الی 120 تخم می‌گذارد. البته افزایش میزان دوره نوردهی از 8 ساعت به 14 ساعت باعث تحریک بوقلمونهای ماده به تخمگذاری بیشتر می‌‌شود.

مهمترین نکات در مورد جوجه‌کشی بوقلمون

ناگفته پیداست که مهمترین فاکتور جهت بدست‌آوردن بهترین نتیجه در جریان جوجه‌کشی، رعایت و اعمال مطلوبترین درجه حرارت جهت رشد جنین می‌باشد.

با وجود اینکه رطوبت، تهویه و چرخش هوا در دستگاه‌ها از موارد مهمی هستند که اگر به درستی کنترل نشوند عوارض نا‌مطلوب جبران‌ناپذیری برروی نتیجه جوجه‌کشی خواهند‌داشت، اما در نهایت تخمها به تغییرات جزئی این سه فاکتور از حد متوسط و نرمال چندان حساس نمی‌باشد، ولی یک تغییر جزئی در میانگین درجه‌حرارت قابل تحمل برای جنین و افزایش یا کاهش غیرضروری آن می‌‌تواند تاثیر بسزایی در کاهش قابلیت جوجه‌درآوری تخمها داشته‌باشد.

با توجه به اهمیت این موضوع طی چند سال اخیر کمپانیهای بزرگی تحقیقات بسیاری در جهت بدست‌آوردن درجه حرارت متعادل و مطلوب در جوجه‌کشی بوقلمون انجام داده‌‌اند وبسیاری از اطلاعاتی که هم‌اکنون در اختیار پرورش‌دهندگان بوده و در این صنعت مورد استفاده قرار می‌گیرند، حاصل آزمایشات ویژه این شرکتها در آزمایشگاههای اختصاصی خود می‌باشد، در مکانهایی که امکان مطالعه برروی اثرات گوناگون تغییرات درجه‌حرارت، در مراحل مختلف جوجه‌کشی به راحتی وجود‌ دارد.

دستگاههای موجود در این آزمایشگاهها توانایی تنظیم در دماهای گوناگون را داشته و جهت سنجش و بررسی بهتر حالات واقعی درون ماشینها و چگونگی انجام مراحل جوجه‌کشی به مانیتورهای ویژه‌ای مجهز هستند.

در تمامی 15 سال گذشته محققان با بازدید از بسیاری از موسسات جوجه‌کشی معتبر در سطح جهان و اندازه‌‌گیری دما در انواع مختلف دستگاهها و سیستمها بدین نتیجه رسیده‌اند که دمای واقعی تخمها در درون ماشین می‌تواند بطور قابل ملاحظه‌ای متفاوت‌تر از دمای نشان داده‌ شده بوسیله نشانگرهای دستگاه جوجه‌کشی باشد، بعنوان مثال در جدول انتهایی صفحه چند نمونه از دماهای ثبت شده در جوجه‌کشی‌های آمریکای‌شمالی و اروپا دیده می‌شود.

باید توجه داشت که بهترین دما در جوجه‌کشی بوقلمون، دمایی در حدود 5/37 درجه سانتیگراد می‌باشد، اما همانطور که از جدول مشاهده می‌گردد دما در میان تخمها و در درون دستگاه اغلب متفاوت از این میزان است.

در هر حال مهمترین هدف در این تحقیقات بدست‌آوردن دامنه تغییرات دمایی است که جنین بوقلمون می‌تواند آنرا بدون هیچگونه اثر سوئی در نتیجه هچ تحمل نماید.

بعنوان مثال انجام جوجه‌‌کشی در دمای بالاتر از 38 سانتیگراد و در روزهای 24 - 18 کاهش قابل ملاحظه‌ای را در قابلیت جوجه‌درآوری و افزایش تلفات جنین در پی داشته و نشانه‌های ویژه‌ای را از نظر آسیب‌شناسی ازقبیل: وارونگی و جابه‌جا‌شدگی جنین، آب‌آوردن‌چشمها، تورم و ادم‌‌ سر و گردن بوجود خواهد‌آورد.

همچنین پیوسته نگه‌داشتن دما در حدود 5/36 سانتیگراد نیز تاخیر در زمان هچ (حدود45ساعت) را نشان می‌دهد. مشاهدات فوق مؤید این نکته هستند که بهترین درجه حرارت جهت انجام یک جوجه‌کشی موفقیت‌آمیز، درجه‌حرارتی در حدود 5/37 سانتیگراد می‌باشد.

همچنین درجه‌‌حرارتهای بالاتر از این مقدار نسبت به درجه‌حرارتهای پائینتر به مراتب اثرات مخرب‌تری را در نتیجه جوجه‌کشی خواهند‌داشت. اگر دما برای 3 روز یا کمتر در حدود 5/38 درجه سانتیگراد و در هر یک از مراحل جوجه‌کشی اعمال شود اثر چندانی را بر روی قابلیت جوجه درآوری نخواهند‌داشت اما اعمال همین دما به مدت 5 روز یا بیشتر میزان هچ را به طرز قابل ملاحظه‌ای کاهش خواهد‌ داد. باید خاطر‌نشان کرد که بیشترین کاهش در میزان هچ هنگامی مشاهده‌ می‌شود که درجه‌ حرارتهای بالا در طول هفته دوم جوجه‌کشی اعمال‌ شوند. به عبارت دیگر اعمال دمای 38 سانتیگراد هنگامی تاثیری بر نتیجه هچ نخواهدداشت که به مدت 6 روز و در هفته اول، سوم و چهارم جوجه‌کشی اعمال‌‌گردد اما در هفته دوم جوجه‌کشی اعمال همین دما، کاهش در میزان هچ را در پی خواهد داشت، این مسئله نشان‌دهنده حساسیت ویژه جنین بوقلمون به دما‌های بالا بخصوص در هفته دوم جوجه‌کشی می‌باشد. پرورش جوجه تا کشتار

در طول سال 1996 کمپانی B.U.T به همراه مشتریان ایتالیایی خود زمان زیادی را صرف فعالیت جهت توسعه برخی از شیوه‌های جدید در پرورش جوجه‌های یکروزه بوقلمون نمود.

این شیوه‌ها قدرت ماندگاری جوجه را در چند روز اول زندگی افزایش داده و نیازهای ضروری آنها را در جهت شروعی بهتر و مطمئن و همچنین ایجاد گله‌هایی با کیفیت بالا در آینده فراهم می‌کند.

در یک مدیریت پرورشی مناسب و کارآمد اولین و مهمترین فاکتور، تهیه مقدمات، آماده سازی و ضدعفونی مناسب جایگاه قبل از رسیدن جوجه‌ها می‌باشد. سالن پرورش و تمامی تجهیزات آن باید از نظر کارکرد مناسب و مطمئن در تمامی طول دوره، از پیش کنترل شده و عملیات پاکسازی،ضدعفونی، خشک کردن و دود دادن به خوبی انجام گیرد.پس از این مرحله نوبت به قرار دادن مادرهای مصنوعی در سالن می‌رسد. حلقه‌های مادر مصنوعی باید به شعاع 4 الی 5/4 متر قرارگرفته و مادر مصنوعی دقیقاً در مرکز این دایره آویزان گردد. دما در زیر مادر مصنوعی باید حدود 38 درجه سانتیگراد و در فضای سالن بین 22 الی 26 درجه سانتیگراد باشد.

بستر مادر مصنوعی باید با پوشالی به عمق 8 سانتیمتر و به صورت کاملاُ مسطح و ثابت پوشانده شود (این مساله به جوجه‌ها در جهت حفظ تعادل و به دست آوردن موقعیت صحیح کمک کرده و از افتادن آنها در روی بستر جلوگیری می‌کند).

بستر مورد استفاده باید خشک، جاذب رطوبت، عاری از گرد و غبار، کپکها، ریسمان و سموم باشد.

هر محیط مادر مصنوعی حداقل به چهار آبخوری نیاز دارد که این آبخوریها باید در ارتفاعی مناسب جهت دسترسی آسان جوجه‌ها نصب شده باشند. همچنین باید توجه داشت که این آبخوریها چندان نزدیک به هم قرار داده نشوند.

در این زمان، شروع به آماده سازی سینی‌های دان نموده اما آنها را در محل قرار نمی‌دهیم. همچنین باید یک محیط پرورش اضافی جهت قرار دادن جوجه‌هایی که ممکن است نیاز به مراقبتهای ویژه داشته باشند آماده می‌کنیم (همانند جوجه‌هایی که حالت افتادگی به پهلو در آنها مشاهده می‌شود)، جائیکه بتوان آنها را دور از تراکم و شلوغی پنهای نرمال مورد مراقبت قرار داد. بستر این محیط را با لایه‌ای از پوشال چوب یا خاک اره جهت تهیه محیطی مناسب برای بهبود جوجه‌هایی که این مشکل را دارند می‌پوشانیم. اگر جوجه‌ها قبل از رسیدن به سالن باید مسافت طولانی را طی کنند، قرار دادن آنها در جعبه‌هایی مخصوص و در زیر محیط مادر مصنوعی قبل از فرستادن در سالن میتواند راه‌ حل خوبی جهت رفع خستگی ناشی از حمل و نقل باشد.

جوجه‌ها باید با دقت بسیار در سالن پرورش قرار داده شده و برای یکساعت اول تنها آب در اختیارشان قرار گیرد. این عمل به خاطر اطمینان از مصرف آب توسط جوجه‌ها قبل از شروع غذا خوردن انجام می‌شود. پس از یکساعت سینی‌های دان را در سالن قرار می‌دهیم تا هم غذا و هم دان در دسترس جوجه‌ها باشد. پس از 5/2 ساعت (5/3 ساعت پس از ریختن جوجه‌ها در سالن) چراغها را خاموش کرده تا جوجه‌ها به خواب روند. این خاموشی به مدت 5/3 ساعت تا روشنایی بعدی ادامه پیدا می‌کند. این برنامه را بصورت 5/2 ساعت روشنایی 5/3 ساعت تاریکی برای روز اول ادامه می‌دهیم و پس از آن حالت عادی 14 ساعت روشنایی و 10 ساعت تاریکی را اعمال می‌کنیم.

اصلی‌ترین سود در استفاده از برنامه روشنایی متناوب در طول 24 ساعت اول، جلوگیری از پرخوری جوجه‌ها می‌باشد. زیرا تغذیه جوجه‌ها برای یک دوره طولانی موجب بروز انباشتگی چینه‌دان خواهدشد، این حالت به ویژه در میان پرندگانی که حالت افتادگی به پهلو را دارند مشاهده می‌گردد. (علت این امر این است که انباشتگی چینه دان پرنده را از حالت تعادل خارج میکند.)

پس برنامه نوردهی متناوب می‌تواند از پرخوری جوجه‌ها و در نتیجه ایجاد این معضل جلوگیری کند. هر جوجه‌ای که در حالت فوق مشاهده شد باید به سرعت از این وضع بیرون آورده شود چون ماندن در این حالت، در زیر مادر مصنوعی منجر به شروع استرسهای گرمایی می‌گردد.

جوجه‌هایی که مبتلا به این معضل می‌شوند باید سریعاً جهت انجام مراقبتهای ویژه به محیط پرورش اضافی که قبلاً تهیه شده انتقال داده شده و همچنین به آنها آب کافی خورانده شود. این محیط با بستری از پوشال چوب و با مهیا کردن محیطی مناسب به جوجه‌ها در جهت بدست آوردن تعادل دوباره کمک می‌نماید. باید توجه داشت که در این حالت ممکن است جوجه‌ها به سرعت آب بدن خود را از دست بدهند بنابراین مرتباً آنها را کنترل کرده و به آنها آب کافی می‌دهیم.

روشهایی که در اینجا ذکر شد در حقیقت چندان هم جدید نمی‌باشند و بسیاری از آنها، از پیش در صنعت پرورش بوقلمون مورد استفاده بوده‌اند. آنچه که در اینجا مورد اهمیت می‌باشد این است که استفاده از این روشها شانس بیشتری را به جوجه‌های یکروزه در جهت انجام بهترین شروع ممکن خواهند داد.

توجه به این نکات پرورشی و همچنین انجام مراقبتهای ویژه در طول پرورش ضروری‌ترین و اولین مرحله جهت اطمینان از رشد مناسب و یکنواخت گله می‌باشد. تلاش در این مرحله از دورة زندگی گله، تضمین کننده سود در آینده خواهد بود.

در انتها خلاصه‌ای از مهمترین نکات این متن به شرح زیر می‌باشند:

1-برای ساعت اول معولا تنها آب در اختیار جوجه‌ها قرار داده شود.

2-دما در زیر مادر مصنوعی باید حدود 38 درجه و در فضای سالن باید حدود 22-26 درجه سانتیگراد باشد.

3-آماده کردن یک محیط پرورش اضافی با بستری از پوشال چوب.

4-دادن یکساعت استراحت به جوجه‌ها قبل از قرار دادن آنها در سالن.

5-قرار دادن سینی‌های دانخوری یکساعت پس از قرار دادن جوجه‌ها در سالن.

6-اجرای برنامه نوردهی متناوب به صورت 5/2 ساعت روشنایی و 5/3 ساعت خاموشی، به مدت 24 ساعت.

7-تغییر برنامه نوردهی پس از 24 ساعت و به صورت 14 ساعت روشنایی و 10 ساعت تاریکی.

8-انجام مراقبتهای ویژه در طول 24 ساعت اول.

9-جدا کردن جوجه‌هایی که دارای افتادگی به پهلو هستند و قرار دادن آنها در محیط مخصوص مراقبتهای ویژه.

منبع: اخبار روستا